Gwiazd naszych wina

Ich każdy dzień może być ostatnim

Dla bohaterów tej książki – Hasel i Augustusa – życie może mieć niedaleki kres. Pozbawieni są naturalnego dla nastolatków poczucia nieskończoności i marzeń o przyszłości. A gdy czasu zostało niewiele, co zrobić z tym, który jeszcze został?

Spotykają się na młodzieżowej grupie wsparcia dla chorych na raka. Hazel, w czwartym stadium choroby, szczerze tych spotkań nie znosi. Decyduje się pójść  tylko za namową rodziców, którzy dostrzegają u córki coraz większe zobojętnienie wobec świata i choroby. A przecież wszyscy oczekują, że Hazel się nie podda.

Sytuacja Augustusa jest inna. Ma swoje doświadczenie choroby, która ograniczyła sprawność po amputacji nogi, ale w tej chwili los wydaje się być dla niego bardziej łaskawy. Do grupy wsparcia przychodzi z przyjacielem, który niebawem straci wzrok.

Nastolatków przyciąga buntownicza natura i ironia, z jaką widzą świat. Oboje kochają literaturę, błyskotliwe rozmowy i czarny humor. Miłość, która przychodzi – intensywna i zaskakująca – wydaje się pozbawiona sensu, gdy wszystko wokół kręci się wokół śmierci. Tak jak powieść Cios udręki, którą Hazel czyta codziennie, chcąc obsesyjnie poznać zakończenie, którego… nie ma. Ale jest bohaterka, podobnie jak Hazel, chora na raka. Dziewczyna szuka więc w tym lustrzanym odbiciu odpowiedzi na pytanie o swój los i nadziei, że nie wszystko stracone. Augustus podejmuję tę grę, co zaprowadzi oboje do przeżycia niezwykłej przygody.

Pochłania nas historia nastolatków, gdy jednocześnie trzeba zauważyć też ich rodziców. „Na tym świecie jest tylko jedna rzecz okropniejsza niż umieranie na raka w wieku 16 lat, a jest nią posiadanie dziecka, które na tego raka umiera”.

Mama Hazel wyprawia córce trzydzieste i pół urodziny i niemal każdy dzień ogłasza świątecznym. I zawsze pogodni rodzice Augustusa, w których domu wszędzie można znaleźć „poduszki motywacyjne” z hasłami typu: „Nie licz dni, spraw, aby każdy dzień się liczył”. To lekcja, że wobec cierpienia i lęku wszyscy bohaterowie znajdują jakiś sposób na życie.

Pełna emocji i refleksji książka, w której smutek i strach przeplatają się z miłością i nadzieją. Wzrusza i pozostaje w pamięci.

W 2014 roku powstał w oparciu o książkę film pod tym samym tytułem.

                                                                                                                        Marzanna Kuszyńska