Most na rzece Kwai

Czy ekstremalna sytuacja usprawiedliwia odejście od zasad?

Rok 1943. Angielscy jeńcy wojenni budują most w środku birmańskiej dżungli. Nadzorujący pracę pułkownik Saito, Japończyk, na każdym kroku okazuje im pogardę, skoro poddali się, zamiast honorowo popełnić samobójstwo. Na czele jeńców stoi wychowany w duchu imperialnym pułkownik Nicholson, który za wszelką cenę chce udowodnić, że Brytyjczycy nie mają sobie równych. Także w budowaniu… choć most ma służyć interesom wroga i w przyszłości może przechylić szalę zwycięstwa na jego stronę.

Tymczasem Oddział 316, grupa najlepszych brytyjskich żołnierzy pod dowództwem komandora Searsa, planuje wysadzenie budowli.

Zanim jednak rozstrzygnie się los mostu na rzece Kwai, Pierre Boulle – francuski pisarz i dyplomata – skłoni nas do myślenia o istocie honoru, dumy, ambicji; o twardych zasadach, których należy się trzymać nawet w sytuacjach ekstremalnych, i o dwóch odmiennych sposobach walki na rzecz ojczyzny.

To właśnie fascynujące portrety psychologiczne dowódców – Nicholsona, Searsa i Saito – oraz podległych im żołnierzy sprawiły, że Most na rzece Kwai stał się klasyką naszych czasów. Film na jego kanwie w reżyserii Davida Leana zdobył aż siedem Oscarów i przerósł popularnością swój literacki pierwowzór – mocną powieść psychologiczną z historią w tle. Naprawdę warto i obejrzeć, i przeczytać, by odpowiedzieć sobie na pytanie, którą z dróg wybieramy.

Dorota Koman