Ale ja tak chcę!

Co się wydarzyło w bukowym lesie?

Gdzieś w puszczy, w pniu starego buku, mieszkają stworzenia zwane Drzewiakami. Ich życie ma swój porządek i ustalone zasady. Spokój burzy pojawienie się Nowego, o którym nie wiadomo nic.

A jeśli Nowy jest nie-wiadomo-kim, to nie może być wśród Drzewiaków po prostu sobą – stworzeniem o indywidualnych właściwościach. Trzeba go koniecznie przykroić i dopasować do tego, co w lesie oswojone. Każdy napotkany przez Nowego Drzewiak – Zabawodrzewiak, Zarozumiałodrzewianka, Psikusodrzewiak – ma swoje wyobrażenie o tym, jak Nowy powinien wyglądać, co lubić i co robić. Żądają więc od przybysza, nie licząc się zupełnie z jego zdaniem (po prostu tego CHCĄ!), naśladowania swojego sposobu bycia. Szybko okazuje się, że Nowy nie zna się na żartach, nie lubi się bawić (w ściśle określony sposób) i nie chce założyć kapelusza… W tej beznadziejnej sytuacji „elita” społeczności postanawia Nowego wydalić. Głosów sprzeciwu jest niewiele i są tak ciche, że aż… milkną.

Czy znajdzie się ktoś, kto pomoże Nowemu?

Ta prosta historia dużo mówi o funkcjonowaniu grupy. Mamy tu obraz społeczności, gdzie wewnętrzne zasady i hierarchia wartości prowadzą do skostnienia i zamknięcia. Wszystko, co nowe, budzi niepokój i opór. Czasami jednak zdarzają się śmiałkowie, którzy mają odwagę pójść pod prąd…

Dla dziecka poznanie Drzewiaków jest okazją do zastanowienia nad tym, czym jest empatia i jak ważny jest szacunek dla osób, które postrzegamy jako inne. A także nad tym, co to znaczy być sobą i nie ulegać pokusie naśladownictwa.

                                                                                                                                    Marzanna Kuszyńska