Cisza ma głos

Cisza prosi o głos. Świerszcz – o ciszę

Pewny siebie i pełen tupetu Hałas nie dopuszcza Ciszy do głosu.

Trudno żyje się Ciszy w betonowym bloku, gdzie nawet cisza nocna nie jest przestrzegana. Trudno znaleźć spokój na przedmieściach, wśród huku kosiarek. „WRRRRR… WRRRR… WRRRRR!” Trudno nawet w szczerym polu, bo i tu można trafić… na plan zdjęciowy filmu o wojnie. „BUM! BUM! BUM! HURRA!!!”

Tak, hałas jest wszechobecny. Oczywiście, dźwięk instrumentów, zabawy, śmiechu bywa bardzo atrakcyjny. Warto jednak nauczyć dzieci doceniać Ciszę, która potrafi przemówić „bardziej dobitnie od Hałasu”. I w której można usłyszeć, „co szepcą liście”, „jak skrada się Noc”, „o czym marzą spadające gwiazdy” – jak pisze Monika Milewska. Cisza ma moc – potrafi zjednoczyć mieszkańców bloku i przedmieść. Umie uciszyć kłótnie, swary, nawet wojny… Wyciszy też słuchające jej dzieci. A może i dorosłych…

Warto tej bajki słuchać w ciszy jak makiem zasiał, by usłyszeć świerszcza za kominem pieca („tak pięknie narysowanym”, jak mówi mały muzykant – równie pięknie sportretowany przez Kasię Walentynowicz). To właśnie on opowiada nam o Ciszy i Hałasie…

Posłuchajcie – może i Wam ma coś ważnego do powiedzenia?

                                                                                                                                             Dorota Koman