Dong, co miał świecący nos i inne wierszyki Pana Leara

         „Jak miło jest znać Pana Leara”

Dong, co ma świecący nos i inne wierszyki Pana Leara – niezapomniani bohaterowie – obok tytułowego Donga, Akond ze Skwak, Okruszek czy Dżamble, od których powstała nawet nazwa znanego polskiego zespołu! Absurdalny dowcip, zabawy językowe, mnóstwo niesamowitych przygód, przyjaźni i… wielka sympatia do świata. Oraz strof, które zawędrowały do piosenek, jak „Świtem płynęli, po wodzie płynęli”, są też wyrażenia Pana Leara, które weszły do codziennego języka. „Takie coś” zna chyba każde oczytane dziecko, „jaki taki dla niepoznaki” bywa każdy z nas, a wielu potrafi zakończyć strofy o Akondzie, jak ta: „Czy syty zwykle jest, czy głodny? / Czy wiosną czuje się swobodny jak ptak / Akond ze Skwak?”.

I jeszcze kończące książkę klasyczne limeryki, pisane wspaniale lekkim piórem przez Edwarda Leara, wydane w… 1846 roku! U nas Dong – znakomicie spolszczony przez Andrzeja Nowickiego i genialnie białą kreską na czarnych kartkach narysowany przez Bohdana Butenkę – króluje od 1961 roku. Była nawet Nagroda Donga – za bestseller dla dzieci!

I tak to brzmiący niezwykle nowocześnie Pan Lear raduje od wieków dzieci małe i bardzo duże, będąc najlepszym przykładem radości czytania! I – oczywiście – pisania!

Dorota Koman