Faraon

Klasyka, która nie szeleści papierem

Faraon do dziś wzbudza zażartą dyskusję – czy jest powieścią historyczną, czy raczej polityczną? Wybór na głównego bohatera młodego Ramzesa XIII, który (według Prusa, nie historii) podjął walkę z ogromnie wpływową kastą kapłańską, by umocnić władzę faraonów, na pewno daje prawo do doszukiwania się ważnych aluzji politycznych i społecznych. Ale Faraon to również znakomita, poruszająca wyobraźnię opowieść o miłości i namiętności. A także pełna tajemniczych wątków i postaci (choćby sobowtóra Ramzesa) powieść… sensacyjna.

To szczególnie ważna książka dla młodych czytelników – wszak część z nich jest dosłownie rówieśnikami przygotowującego się do bycia faraonem syna Ramzesa XII. I z pewnością nietrudno będzie im się utożsamić z młodym idealistą, marzącym o wielkich reformach w Egipcie, przeceniającym niestety własne siły i lekceważącym realia.

Bolesław Prus nigdy nie pozostawia czytelnika obojętnym. Naiwny, ale pełen dobrych chęci władca, pokonany przez mistrza intryg i manipulacji Herhora, jednych złości, w innych wywołuje współczucie. A i bezwzględny gracz w walce o wpływy – kapłan Herhor – może budzić zarówno niechęć, jak i podziw. Jedni uwielbiają Sarę, inni Kamę… A to przecież tylko kilka z wielu wątków znakomicie splecionych przez genialnego Autora.

Fenomenem jest też nominowany do Oscara Faraon zekranizowany przez Jerzego Kawalerowicza, dzięki któremu „nasz” Ramzes XIII już zawsze będzie miał twarz Jerzego Zelnika… a piękna fenicka kapłanka Kama – Barbary Brylskiej.

Sięgajmy po Mistrzów, po klasykę. Faraon czy Lalka Prusa naprawdę się nie starzeją. Podobnie jak poruszane w nich – wciąż aktualne – problemy.

Dorota Koman