Głaskologia

„Człowiek jest człowiekiem dzięki innym ludziom”

 Już sam tytuł książki zapowiada, że znajdziemy w niej treści naukowe, obserwacje z życia wzięte i humor. W ten właśnie sposób Miłosz Brzeziński – psycholog i coach – zachęca nas, by pracować nad jakością naszych rodzinnych, towarzyskich  i zawodowych relacji. Mówi nawet, że stosując pewne reguły, będziemy po prostu lepszymi ludźmi tworzącymi lepszy świat. Brzmi górnolotnie! Czy nie za bardzo?

Przepisem na dążenie do powyższych celów jest odpowiednia ilość, częstotliwość i jakość „głasków”, którymi powinniśmy obdarzać wszystkie otaczające nas osoby. Czym jest „głask”? To forma wsparcia drugiej osoby – uważnością, słowem, gestem, spojrzeniem, obecnością, zainteresowaniem… Znajdziemy pewnie wiele innych sposobów, aby ktoś obok nas (albo całkiem daleko) poczuł się doceniony, może nawet szczęśliwy.

Nie chodzi jednak o to, by wspierające gesty i słowa rozdawać powierzchownie i bez namysłu. Tutaj autor przytacza szereg badań, fragmentów literackich i anegdot, dzięki którym w tę sferę możemy wprowadzić porządek i realną skuteczność. Dowiadujemy się na przykład, że „lepiej nie powiedzieć nic, niż powiedzieć źle” oraz że komplementy wymagają przemyślenia i struktury. W jednym z ostatnich rozdziałów znajdziemy zresztą praktyczne wskazówki, jak je formułować i kiedy ich używać.

Czy w ogóle powinniśmy wymieniać krytyczne uwagi? Oczywiście tak, bo błędy też trzeba dostrzegać, ale i tutaj panują pewne reguły. Krytykę przyjmiemy i wyciągniemy z niej wnioski od osoby życzliwej. Nie zaburzy ona naszej relacji, jeśli wiemy, że osoba ma dobre intencje. Kluczowe są też proporcje. Otóż aby nasze relacje były dobre i rozwijające w rodzinie, proporcja uwag pozytywnych do negatywnych powinna wynieść 5:1! W pracy 3:1. Zróbmy teraz mały rachunek, czy tak właśnie jest. Jeśli nie, to sygnał, żeby coś zmienić.

To wszystko wydaje się łatwe. Co wielkiego w tym, aby powiedzieć coś miłego? Niestety, nasze modele wychowania i edukacji raczej opierają się na dostrzeganiu błędów, choć nie wiemy często, jakie są ich powody. Brzeziński pytany o to, czy da się zmienić kulturę niewspierającego otoczenia, odpowiada, że to bardzo trudne – za bardzo tkwimy w schematach. Lepiej więc szukać ludzi, którzy doceniają siłę „głasków”.

W Głaskologii autor używa też bardzo obrazowej, przemawiającej do wyobraźni metafory. Wyobraźmy sobie, że każda z osób nas otaczających ma kubek, do którego możemy nalać porcję czekolady. Im więcej słodkiego napoju, czyli „głasków”, w naszych kubkach, tym lepiej nam się żyje – w domu, w pracy, w szkole. Praktyczne porady wsparte wiedzą naukową, które znajdziemy w książce Miłosza Brzezińskiego, mogą nas przybliżać do tego celu.

                                                                                                                   Marzanna Kuszyńska