Ja, Majka

„Uciec jest łatwo. Tak właśnie robię”

Witek, autor potrafiący utrzymać czytelnika w napięciu do ostatniej strony powieści, tym razem zaskakuje nas już na początku, gdy okazuje się, że tytułowa Majka… wcale nie jest Majką. Ma na imię Nikola, 12 lat, zwyczajne ciuchy. I jest już spakowana, by wrócić z „obciachowych” kolonii do domu, gdy nagle, pod wpływem impulsu, postanawia uciec. Wymyśla bardzo sprytny plan. Znakomicie zaciera ślady. I w pobliskim szmateksie – dzięki kilku oryginalnym strojom, kolorowym koralom i okularom słonecznym – udaje jej się zmienić się… w 15-letnią Majkę.

Mielno. Plaża. Morze. Kreatywny pomysł, jak zarobić na życie, poczuć się samodzielną – i nareszcie samą. Bez rozwrzeszczanego przyrodniego brata, skupionej na nim mamy i jej partnera.

W sumie niedługo będzie sama, bo obok pojawi się Dawid, jedynak z dobrego domu. Ale nie, to nie jest sentymentalna opowieść o wakacyjnej miłości na romantycznych pustych plażach i w rybackich łodziach, gdzie nocują. To nie szalone przygody dwojga zbuntowanych nastolatków. Choć… trochę też.

To dla nas, czytelników, ważny temat do przemyślenia: ile musi się stać, byśmy nie chcieli być już sobą. A przede wszystkim jak ważna jest uważność, by dostrzec wielkie problemy dziecka, a także serdeczność, zaufanie i szczere zainteresowanie dorosłych, by odważyło się o nich mówić. To książka równie ważna dla nastolatków, jak i kochających ich rodziców.

Dorota Koman

Wyróżnienie w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży.