Jeż

Jak trudno przytulić Jeża

Czytając tę książkę, koniecznie trzeba mieć pod ręką chusteczkę. Bo łzy pojawią się wcześniej czy później. Gdy wzruszymy się myślą o mamie, której dziecko urodziło się innej mamusi. Gdy poczujemy się jak mały adoptowany chłopczyk – tytułowy Jeż, który nie potrafi dać się pogłaskać czy przytulić. Który nie potrafi ani wziąć, ani okazywać czułości.

Każda miłość potrzebuje czasu. Miłość do takiego małego Jeża i miłość Jeża – tym bardziej. Wzajemne uczenie się siebie, oswajanie, jakby powiedział Mały Książę, wymaga jednak nie tylko czasu, ale i wielkiej cierpliwości, zrozumienia. A często też wybaczenia.

Autorka opowiada o Jeżu nie tylko słowami, ale i autorskimi ilustracjami. Ile może znaczyć wyciągnięta w zaufaniu mała rączka (i ile łez wycisnąć, niezależnie od wieku czytelnika), na jak długo zapaść w serce i pamięć, przekonajcie się sami.

To mistrzowsko oswojony – tak, właśnie „oswojony” – bardzo trudny temat, nieczęsto podejmowany przez literaturę dla dzieci. A jakże ważny.

Dorota Koman