Kapibara Barbara (seria)

„To, co proste, jest najlepsze”, jak uważa kapibara Barbara

Tym razem w ręce małych czytelników trafia książka (ba – cała seria!) Elizy Piotrowskiej, której tytułową bohaterką jest kapibara Barbara rodem z Pernambuco nad Oceanem Atlantyckim. Czyli aż z Brazylii! Przemyślenia młodej kapibary, historie, które opowiada, rozterki i zaskakujące wnioski zainteresują (i zadziwią!) na pewno wszystkie dzieci. A może i dorosłych? Dajmy na to, chciałaby tańczyć w balecie, tymczasem… pani Dolores wciąż powtarza: „plecy proste, wyżej broda”. „Czy widzieliście kiedyś, jaką brodę mają kapibary? No właśnie…”, komentuje kapibara Barbara i… zakłada w końcu własną szkołę tańca.

Wiele niezapomnianych chwil przeżywa z nietuzinkową ciocią Flor, która… zamieszkała z ludźmi. A przecież kapibary to dzikie zwierzęta… Ciocia Flor jest jednak bardzo niezależna… w czym trochę przypomina ciocię Jadzię z innej popularnej serii Elizy Piotrowskiej – równie sympatyczną.

Kiedy zaś zobaczy szkołę nad jeziorem, to dopiero będzie ciekawie! A jednak kapibary uczą się inaczej… Ot, po prostu. Tymczasem trudno też uczyć, choćby młodsze rodzeństwo. No i czego ich uczyć? Przechodzenia przez ulicę? Przecież w lesie nie ma ulic! No to można je zrobić!

Jeszcze śmieszniej (ale i dość smutno) będzie, gdy turyści poczęstują Barbarę czekoladą, której nie jada. „Prawie się na mnie obrazili, a przecież ja się na nikogo nie obrażam, że nie je trawy” – dziwi się dobrze wychowana kapibara.

Świat w jej w oczach jest i zadziwiający, i dziwny, pełen paradoksów (bo… cóż, taki po prostu jest), a komentarze Barbary bywają proste i rozczulające. Nie wierzcie więc – mali i duzi czytelnicy – nikomu, kto powie, że „kapibary są głupiutkie”, tylko sięgnijcie po Kapibarę Barbarę i Kapibarę Barbarę i karnawał, po czym… śmiejcie się wspólnie do rozpuku! I pomyślcie, jaka mądra jest ta Barbara, kapibara. I czekajcie na kolejne książki z tej serii, napisane i narysowane celnie i z humorem – do wspólnego czytania i oglądania. Naprawdę warto się od kapibary Barbary uczyć pogodnego, pełnego akceptacji nastawienia do świata. 

                                                                                                                          Dorota Koman