Paw, co ogon miał z przyjaźni

Prawdziwi przyjaciele podzielą się nawet ostatnim piórem (z własnego ogona)…

Kiedy Paw jak każdej jesieni zrzucił swój piękny ogon i zrobiło mu się bardzo smutno, jego ptasi przyjaciele wpadli na wspaniały pomysł: podarowali mu po jednym własnym piórze. W ten sposób Paw nie tylko poczuł się znów piękny, lecz przede wszystkim zrozumiał, że nie jest sam ze swoimi problemami, bo zawsze może liczyć na przyjaciół. A młody recenzent Staś (bo na okładce każdego tomu z tzw. ptasiej serii Pana Poety jest minirecenzja kilkuletniego czytelnika) napisał o książce: „uczy ona, że zawsze trzeba pomagać”. I wierzyć w siłę przyjaźni. I wierszyków dla dzieci, które na długo zapadają w pamięć.

Dorota Koman