Pod bajdułem i inne wiersze

Siądźmy całą rodziną pod bajdułem…

Czy widzieliście kiedyś biały okręt – choćby w marzeniach, „kiedy zgasi się lampę wieczorną”? A może udało się Wam spotkać pimsa – psa, którego nie ma? Lub mieliście szczęście zasiąść kiedyś „pod bajdułem, pod prastarym”, pod którym leży księga? Jeśli nie – to najwyższa pora sięgnąć po tom Joanny Papuzińskiej.

Znajdziecie w nim wiele pięknych wierszy, oddających znakomicie sposób myślenia i wyobraźnię dziecka – wśród nich wydrukowaną białymi literami na czarnym tle Czarną jamę, niezwykle przejmująco opisującą (i oswajającą) lęki dziecka.

Jednak większość z tych wierszy jest o małych-wielkich radościach. Z samochodzika, któremu najlepiej… w kieszeni, z gałgankowego pieska, z tygrysków na piżamie… Kołysanek i deszczowych zamawianek.

Każdy z Was „kto skosztuje, ugryzie, łyknie, napije się / temu bajka się zdarzy, w bajkę się przeniesie” – obiecuje poetka w Czerwcowym straganie. A dzięki wierszom z tego tomu „będzie królewną, księciem, smokiem, czarnym kotem, / z ostatnim kęsem – w siebie zmieni się z powrotem”. Bo tak działa magia poezji.

Dorota Koman