Esben i Duch Dziadka

Oswajanie tematu śmierci – śmiechem, płaczem, słowem

Trudno rozmawiać o śmierci bliskich – szczególnie z kilkuletnim dzieckiem. Tym bardziej potrzebne są dobre książki poruszające ten temat. Tak jak „robi to” Dziadek Esbena – zmarły nagle, bez pożegnania – a raczej Duch Dziadka, który stara się „oswoić” wnuka ze swoją śmiercią, i w ten sposób pomaga mu przejść przez traumę.

Ich niesamowite przygody (z przenikaniem przez ściany na czele) nie mieszczą się w głowie – przede wszystkim najbliższym, którzy boją się, że Esben zwariował, skoro opowiada niestworzone historie o odwiedzającym go duchu.

Nie, rodzice nie zostawili synka samego z jego problemem: mama pocieszała go opowieściami o aniołach, racjonalny tata mówił o prochu, w który zamieniamy się po śmierci. Lecz to wszystko działo się za późno. Gdyby nie Duch Dziadka, Esben zostałby sam z przerastającym go bólem i tęsknotą. Czy „oswojenie” wnuka z własną śmiercią to było to tajemnicze COŚ, co Dziadek musiał jeszcze załatwić tu, na ziemi? Czy dlatego nie mógł spokojnie odejść?

Nie róbmy ze śmierci tematu tabu. Sięgnijmy choćby po tę książkę. Śmiejmy się razem (tak, śmiejmy – bo nocne spotkania Esbena z Duchem Dziadka prowadzą do wielu zabawnych sytuacji) i płaczmy, czytając wspólnie. I oglądajmy rysunki, które tyle „dopowiadają” i często rozładowują emocje. Przygotujmy dziecko – z całą delikatnością, uwzględniając poziom jego dojrzałości i wrażliwość ─ na to, z czym wcześniej czy później się spotka. I będzie musiało udźwignąć.

To naprawdę wyjątkowa książka. Prawdziwy SKARB – do wspólnej lektury w nadchodzące dni pamięci o naszych najbliższych, których musieliśmy pożegnać.

Dorota Koman